Już 25 lat temu Dennis Tarnow przedstawił prototyp implantu hybrydowego z górną połową o maszynowej powierzchni by zminimalizować śródkostne tworzenie biofilmu bakteryjnego, gdy powierzchnia implantu ulegnie odsłonięciu.

Potwierdziły to badania Torda Berglundha.

Analiza publikacji wykazuje znacznie mniejszy odsetek niepowodzeń późnych implantów maszynowych. Ochronną rolę powierzchni maszynowej potwierdzają publikacje Franka Schwarza, gdzie przywrócenie implantom szorstkim powierzchni maszynowej (poprzez tzw. implantoplastykę) hamuje proces periimplantitis. Postulat Tarnowa został zrealizowany we współczesnych implantach hybrydowych IRES.

Więcej informacji na stronie implanty-pacjent.pl